Wyświetlanie wszystkich wyników: 2

Zala

Region winiarski Zala jest zlokalizowany w pobliżu południowych granic Węgier i po wschodniej stronie Wzgórz Keszthely. Wina pochodzące z regionu Zala były kiedyś tak samo ważne jak wina z Kotliny Kál (Wyżyny Balatonu) czy Syrmii. Popularne były tutaj wina z dodatkiem botrytisu (szlachetnej pleśni), co nadawało pikantnego smaku i aromatu. W regionie panuje chłodny klimat, dzięki czemu trunki charakteryzują się większą kwasowością, ale także dużym bogactwem aromatów. Istnieje wielu małych, ambitnych producentów, którzy potrafią wytwarzać piękne i dopracowane wina butikowe. Dominuje tutaj styl produkcji spotykany w pobliskiej Słowenii i sąsiadującym austriackim Burgenlandzie.

Winorośl uprawia się najczęściej na brunatnych glebach leśnych i lessowych glebach gliniastych, ale w obszarze Vindornyalak, Vindornyaszőlős i Zalaszantó dominuje podłoże powulkaniczne. Winnice są sadzone na północnych bazaltowych obszarach wzgórz Keszthely, nad którymi wznosi się stożek wulkaniczny Tátika. Łączna powierzchnia uprawna pod winorośl wynosi nieco ponad 800 hektarów.

Jest to wyraźnie region zdominowany przez białe odmiany. Najpopularniejszą odmianą winorośli jest Olaszrizling. W regionie występują również znaczne ilości Rieslinga Reńskiego (Rajnai Rizling), Müller-Thurgau (po węgiersku Rizlingszilváni), Zöldveltelini (Gruner Veltliner) i Chardonnay. Specjalnością jest winorośl zwana Pintes, dość wydajna, stara węgierska odmiana, którą odkryto tutaj na nowo. Niektórzy producenci produkują również wysokiej jakości Traminer i Pinot Grigio. W Zala uprawia się zaledwie 182 hektarów ciemnych odmian – Kekfrankos, Cabernet Sauvignon, Pinot Noir.

We wcześniejszych latach większość wina była sprzedawana w formie beczkowej, w lokalnych gospodach i winiarniach. Od niedawna ponownie zaczęto je butelkować i był to słuszny kierunek. Wina z regionu Zala są na ogół eleganckie i dość smukłe, o dobrej kwasowości i żywych, bogatych aromatach, dzięki czemu są bardzo przystępne i łatwo pijalne. Charakteryzują się lekkością, aromatem często z nutami mineralnymi, a czasem z niewielką ilością cukru resztkowego. Mają potencjał starzenia – można je odłożyć w piwnicy na kilka lat, szczególnie te trunki wytworzone z upraw o niskiej wydajności. Korzystają z leżakowania, a ich elegancki, bogaty smak najlepiej docenia się po około trzech lub czterech latach w butelce.