Eger
Miasto ma to szczęście, że może wybrać między byciem strażnikiem heroicznej przeszłości, a najpopularniejszym winem. W dzisiejszych czasach dobrze być obywatelem Egeru, bo jego wielki powrót już się dokonał; syn marnotrawny nawrócił się po dziesięcioleciach tułaczki i został przytulony przez ojca. Eger ma wszystko, czego można oczekiwać od wspaniałego regionu winiarskiego. Egerskie wina charakteryzują się atrakcyjną kwasowością, dobrą strukturą i niepowtarzalnym, łatwym do zidentyfikowania charakterem. Białe i czerwone, wytrawne oraz słodkie, Eger stworzył je wszystkie i wszystkie je kocha.
Uprawa winorośli miała już znaczenie gospodarcze w czasach króla Stefana I, który około 1010 r. założył miasto i biskupstwo i przekazał biskupstwu dziesięcinę z wina z całego hrabstwa na pomoc w rozwoju uprawy winorośli. Od końca XVII wieku do rozbiorów Polski jednym z głównych odbiorców win egerskich była polska szlachta. Rozkwit regionu winiarskiego nie padł ofiarą upadku politycznego Polski, ale trwał nieprzerwanie do XIX wieku. W tym czasie Eger i okoliczne osady stały się jednym z najważniejszych regionów winiarskich na Węgrzech. Produkowano tutaj nawet czerwone wina Aszú. Aktualnie w Egerzer produkuje się zarówno białe, jak i czerwone wino, z czego 40% to wino białe, a 60% stanowi wino czerwone.
Całkowity obszar produkcji wina liczy sobie ponad 22 tysiące hektarów, ale faktycznie winorośl uprawia się na 5,7 tysiąca hektarów. Pozostała część odpoczywa lub czeka na rekultywację. Epoka socjalizmu nieszczęśliwie dotknęła wina egerskie, słynna w całym bloku wschodnim „bycza krew” była produkowana w milionach litrów, aby zaspokoić gusta konsumenckie krajów demokracji ludowej. Dzisiaj tradycyjny statek flagowy „bycza krew” to już inny trunek – to wielkie wino, jakością nieróżniące się od wielu słynnych win z francuskiej Burgundii, z potencjałem do starzenia i degustowania nawet po kilkunastu latach. Jeśli chodzi o typowe odmiany białe to można wymienić tutaj Hárslevelű, Olaszrizling, Leányka, Chardonnay, Muscat Ottonel (Ottonel Muskotály) i Müller-Thurgau (po węgiersku Rizlingszilváni), podczas gdy typowe ciemne odmiany winorośli to Kékfrankos (Blaufrankisch), Merlot, Pinot Noir, Portugieser, Zweigelt, Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc i Syrah. Klimat, ziemia, ludzie, czyli cały ekosystem terroir ma swoje odzwierciedlenie w słynnym egerskim stylu winiarskim.
Najlepsze parcele, porównywane z tymi w Burgundii o statusie Grand Cru, mają swoją lokalizację na wzgórzu okalającym miasto – Nagy-Eged.